محلول و نامحلول

محلول: 

مخلوط همگن را محلول می گویند هر محلول دست کم از دو جزء تشکیل شده است آن جزء که مقدار بیشتری از محلول را تشکیل می‌دهد حلال و جزء دیگر حل شونده نام دارد.

انحلال پذیری:

میزان انحلال پذیری یک ماده حل شونده در یک حلال به طور قابل توجهی به ماهیت و قدرت نیروهای جاذبه بین ذرات حل شونده - حل شونده ، حلال - حلال و حل شده - حلال بستگی دارد.

انحلال پذیری مواد در آب:

حداکثر مقدار گرم ماده حل شده در صد گرم آب در دمای معین انحلال پذیری آن ماده می باشد.

میزان حل شدن مواد مختلف در آب حتی در دمای یکسان متفاوت است. بیشترین مقدار یک ماده که در دمای معینی در 100 گرم آب حل می شود انحلال پذیری آن ماده را مشخص می کند. 

با توجه به میزان انحلال پذیری مواد آنها به سه دسته تقسیم می شوند:
 الف) مواد محلول:

به موادی گفته می شود که انحلال پذیری آنها بیش از 1 گرم باشد. یعنی بتوانند بیش از یک گرم در 100 گرم آب حل شوند.
 ب) مواد نامحلول:

به موادی گفته می شود که انحلال پذیری آنها کمتر از 01/0 گرم باشد یعنی نتوانند بیش از 01/0 گرم در آب حل شوند.
 پ) مواد کم محلول:

به موادی گفته می شود که انحلال پذیری آن ها بین 01/0 تا 1 گرم حل شونده در 100 گرم آب است.

محلول سیر شده:

هنگام محلول سازی اگر از حل شونده آن قدر در حلال ریخته شود که دیگر حلال نتواند حل شونده ی بشتری را در خود حل کند محلول سیر شده به دست می آید . اگر حلال توانایی جا دادن مقدار بیشتری حل شونده را داشته باشد محلول سیر نشده و اگر بعد از سیر شدن باز هم حل شونده به محلول اضافه شود محلول فراسیر شده می شود .